මට තිබුණෙ ආදරේ නොකියම මියැදෙන්න

එපා එපා කියන රතු එළි
එක සීරුවට නිවි නිවී ඇවිලෙද්දි
මට ඕන වුණේම
ඒ දාරුමය පපුවට ඇලවෙන්න.

ගැලවෙන්න මං තියෙද්දිත්
හිත කිව්වෙ ඒ ගිනි දැල්ලටම පිච්චෙන්න.

ගෑණු ඉව මගෙ මොර දෙද්දි
නොහිතම ඒ,
මං හිතුවෙ ඒ බර උරහිස යට
ඇඳ ඇතිරිල්ලක් වගේ පොඩිපට්ටම් වෙන්න.

කල් යද්දි,
නුඹ හිතට ආදරේ පිළුණු වෙද්දි
මං පෙරලි කර කර ඉල්ලුවෙම,
එද්දි අර ඉස්සර
දෙතොල් ගිනි තියන හාදු
මතක ඇතුව අරං එන්න.

බොර පාට ඇස් යට කලු පාට උලා
ඇස් කොණ බර කඳුළු ගෙඩි එල්ලලා,
පිටමං වුණු දා නුඹ
මට ඉතුරු වුණෙ
සුසුමෙන් ජීවිතේම ගිනි තියන්න,
ඒ ගින්නෙම පණ පිටින් ඇවිලෙන්න.

අපරාදෙ...
සත්තයි මට තිබුණෙ
නොකියම නුඹට ආදරේ, තියන් පපුවෙම
පිපිරිල මියැදෙන්න...