අම්මා- සමෝසමේ ආදරේ දුන්නී...

වඳුරු පැටව් වාගේ එල්ලගෙන දෙපැත්තෙං

නංගියි මමයි,

ආදරේ දුන්නී,

සමෝසමේ ආදරේ දුන්නී...

යක් පැටව් වගේ පැටලි පැටලී

රණ්ඩු වෙද්දී අපි

"දෙන්නම කට වහපියව්කො"යි

සමථ කරන්නී...

ලෝකෙත් එක්ක තරහට

වචන විසි කරද්දී මං

"ඔව් ඉතිං මං තමයි පලි සේරෝටම" කියන්නී...

දුක් ටික විහිංම අරන් ඈ ළඟට

අපිට නොදැනෙන්ට ජීවිතේ තිත්ත,

අපිට නොපෙනෙන්ට ජීවිතේ බර

පසුපසට තල්ලු කර,ඇගේ සිරුරින් මුවා කර

හිනා මල් විතරක්ම පෙන්නන්නී...

තියා පිඟන් හතර පෝලිමට

පුරවා අපේ ටික රස මසවුලින්

අප්පච්චිට,මට,නංගිට

දෙපාරක් බෙදන්නට මදි නොවෙන හරි ගානට,

බත් ඇටයක් දෙකක් ඇගෙ පිඟානෙන් තියා

"මටනං බඩගිනිත් නෑ,නොකා ඉද්දි ඔයාල කෑ ගහන හින්ද කන්නෙ"යි කියන්නී....

දවසේ ඇගේ වැඩ කන්දරාව අහවර

අපේ රෙදිත් හොය හොයා හෝදන,

"අනේ අම්මෙ මේකත් මැදල දෙන්නකෝ" කීවම

මැසිවිල්ලක් නැතුවම

මේ සුමේ හරි හරියට කරන්නී...

හැමදාම 9 වෙන්ට කලිං

දුර බනු තිරය උඩ "AMMA CALLING"

ඇගේ රුව තියා, නිවා හිත

හෙලෝ කියන්නටත් කලින්

"මගෙ පුතා කෑවාද, අද මොනවද කෑවෙ

බඩ පිරෙන්න කෑවද"යි අහන්නී....

"පුතාට සල්ලි ඇතිද,

මට ඕකමයි කල්පනා වෙන්නෙ දැං"

"කවද්ද ඔයා එන්නෙ පුතේ"

කෙලවරක් නැති කතා මව මවා කියන්නී...

දවසම හරි හරියට

කෙල්ලක් වාගේම දුව පැන කලත් වැඩ

මැසිවිලි නොකියන්නී,

ඉඳහිට බාම් කුප්පියක් අරන් ළඟ ඉඳගෙන

"ටිකක් ගාන්නකො පුතේ, මගෙ මේ කකුල් කැක්කුම"යි කියන්නී....

නොකී කතා එමට.

ලියන්නේ කෝම ඔක්කොම මෙතැන..

මං අහන්නෙ,

ගැහැණියකට පුලුවන්ද මේ තරං

සවිමත් වෙන්න,

පරාර්ථකාමී වෙන්න...?

මං කියන්නෙ,

හැමෝටම බෑ දේවතාවියක් වෙන්න..

ඈට විතරයි පුලුවන්

ඈ ගැන නොහිතා බිංදුවක්වත්

අපි ගැනම හිතන්න...

වෙන වචන නෑ...

හරියන එකම වචනෙ,

" අම්මා"

හැමදාම නොකිව්වට මං

ඔයා දන්නව අම්මෙ,

මාත් ආදරේ විත්තිය.

බුදු සරණයි...

ලෙඩ දුක් නැතුව

හුඟක් කල් අපිත් එක්ක ජිවත් වෙන්න ලැබේවා.

සතුටින්ම හිත පිරෙන්නයි පැතුවෙ.

සුබම සුබ උපන් දිනයක් අම්මෙ.

 ලොකු පුතා