Monday 13 June 2016

වැවට උඩින් කොක්කු ගියා





පොළොවත් පැලී ගිනියම් වූ  පෑවිල්ලේ
වියලී ඉපල් වුණු මාදං ඕවිල්ලේ
දහදිය ගත තෙමන සැඩ ඉර නෑවිල්ලේ
නෙළුඹල හොයයි අපෙ අම්මා තාවල්ලේ

ඉර පායා ඉර මුදුනට එන්න එපා
සැඩ හිරු රැසින් අපෙ අම්මා තවනු එපා
නෙළුඹල දෙන්න වැව නුඹ පැකිලෙන්න එපා
අප්පා නැති අපිට බඩගිනි වෙන්න එපා

දෙපත් කපා අක් වැහි පිට වැහි වැටුණා
සියපත් රතට වැව එක යායක් කෙරුණා
පන්සල ළඟ කඩේ මල් මිටි ගොඩ ගැහුණා
කහවනු හොයං අම්මා වැව වෙත ඇදුණා

වැව් දිය රළු වෙසින් රළ පිට රැළි නැගුණා
දිය බොර වුණත් අම්මා තව දුර ඇදුණා
බොර දිය රැළි අතර ඈ මංමුලා වුණා
අම්මා හංගගෙන වැව් දිය හිනාවුණා

නෙළුඹල හදා වැව් දිය මත මල් පිපුණේ
වැව හින්දමයි මෙතුවක් කල් කුස පිරුණේ
අම්මා උදුර ගත්තත් වී අපිට විනේ
වැව් දිය එක්ක හෙම නෑ අපි තරහ වුණේ

නුඹෙ අම්මා නුඹ දමලා කොතැන ගියා
මල් කඩලා නෙළුඹල ගලවන්න ගියා
වැව උතුරා අම්මා වැව ඇතුලෙ තියා
වැව හිනැහුණා වැවට උඩින් කොක්කු ගියා...

Saturday 4 June 2016

හීන- හරි/වැරදි හීන

ප.ලි. නොව, මුලින්ම ලියමි.
බස්සී මේ හැඩයට ලියූ කෙටි කූරු කොණ්ඩයක සිහිනයක් ගැන ලියමනක් කියවීමි. එදා ඉඳන් ඒ අකුරු හිතේ ඒ මේ අත පෙරලි පෙරලී තියෙන්නේ ය. හැම අතටම පෙරල පෙරලා රස බැලීමි.
ලීවේ ඒ හැඩයට ය. කොපි කරන්නට නොව බස්සි අක්කේ, ඒ ලියමනේ රස ඉවසාගන්ට බැරි හින්දා ය..
ඔබේ ලියමනේ අහලකින් තියන්නටවත් බැරි යැයි හිතෙන්නට පුලුවන. ඒ හින්දා සොරි කියන්නට ඕනෑ ය. අදාල නෑනේ යි ඔබ කියන්නටද පුලුවන.


අතින් අත අල්ලන් යන්තමට
යද්දි මඟතොට,
කාටවත් නොපෙනීම,
ඔය මට දුරින් උනත් දැනෙන
හරි උණුහුම පපුවට
කිටිකිටියේ තුරුලු වෙන්ට
හිතෙන එක මහ වරදක්ද....?

දෙනෝදාහක් ගැවසෙන
රතු මැයි පියල්ලක් යටින්
මලක් වගේ පරිස්සමට එක්ක යද්දි මාව,
ඔය යෝධ අත්බාහුව බදාගෙන
ඉඹින්නට හිතෙන එක වරදක්ද,
ඒ කියන්නෙ
නලා සන් කරං නවත්තන්නම වරදක්ද....?

හැම ඇහැක්ම අහක බලන ඇසිල්ලක
හදිස්සියේ නළලත හාදුවක් තියද්දි නුඹ,
බදාගෙන ගෙල-
ගිනිගන්න දෙතොල් මේ
ඔය දෙතොල් උඩ තියන එක
වටපිට තියෙන ඇස් සේරෝම
අඹරලා බලන තරමෙ වරදක්ද...?

පෙම්වතියකගෙ චරිතෙක එතකොට
තියෙන්නම බැරුවද
නුරා ඇස් උස්සා බලා
නුඹ ගිනි තියන බැල්මක්...?
තියා මේ ලය මත,
නුඹ සනසවන්නට කැක්කුමක්...?

මං අහන්නෙ කොටින්ම
දහ අවුරුද්දකට පස්සෙත්,
පෙම්වතියකට තියෙන්න බැරිද
තුරක් වට එතෙන-
එති එතී සැනහෙන
ලියවැලක් වෙන්න හීනයක්....?